කලුවර ආකහේ සඳ වත ලඟ පිපුණු
දලු ලිය දමා හදවත ගත අග වෙළුනු
නෙළුමක පෙති සුවඳ සේ නුඹ හිත රැඳුනු
බැලුවම පින් බරයි දෙකොපුල් වල සැදුනු
ඉර බටු තරුව සේ පෑ හිත් අහසේ දිලුන
දුර සිට වුවත් ඒ දුන් එලියෙන් තනි මැකුන
සිර කල හදවතේ පෙම නුඹ හා දිග හැරුන
පෙර පින නැතුව දෝ නුඹ අද මට මග හැරින
ඉර බැස යන හවස වෙරලක ලඟ නුබ කලාවක්
දුර සිට බැලිමි පෙර මතකය කල රස ගුලාවක්
පැර දුන හිතට නුඹ ගැන හදවත කී කතාවක්
වැරදුනු බව සැබැයි එනවද මෙහෙ එක වතාවක්
ගජයා
No comments:
Post a Comment