අහසක පිපුනු තරු මල විය නුඹ ගගන තලේ

පහසක විඳිනු කෙලෙසක දුර හදවතක් සැලේ

අකුලක පිපුනි නම් නුඹ මල ලෙස වන වදුලේ

කටුවක ඇනුන මුදු විඳිමි සුවඳ මෙ හැම වෙලේ

අමාවක දාක අහසේ පවතින ගන කලුව

සැබෑවක ඔබයි ගන හද අඳුරක් නිති මැකුව

කලාවක පුරන අව සඳ ලඟම උන් තනි තරුව

පමාවක වෙලා හෝ නුඹෙ රුව මා හද පෙලුව

අහසට උරුම දෙය අහසට හිමි ඇති හන්දා

පොලොවට උරුම කම් කීමට බැරි හන්දා

අහසට පොලොව වැඩි වැඩියෙන් දුර හින්දා

හදකට නොම දැනී මගෙ හිත ඉකි බින්ඳා

ගජයා