තුන් තිස් පැයේ රැ කලුවර එබෙන සඳ
ඉන් පසු දිලෙන නිල් තරු මල් කැකුලු මැද මින් දද විදින ලද පෑරූ අපෙ දෙහද මන් නුඹ කෙලෙස අමතක කර දමන්නද හැම රෑ වහල ඉහලින් සඳ නගිනා බවත් පෙනී පෙම ගැන හිතා නුඹෙ හද තැවෙනා ඒ දුකත් දැනී ඉම පෙනෙනා නොම තැනකට ගිය මගේ හිතක තනී මම තාමත් නුඹ ගැන බව කන්දේ දෙවියෝ දනී කැන්දා රෑ අහසෙ නිල් තරු හා සඳ එකට බන්දා කොඳ කැකුලු හිස නිල් මානෙල් යසට නින්දා වුනත් මගෙ නෑ සිය හා වරිගයට හද්දා මගුල් නුඹ එක්කයි හෙට යමු ගමට ගජයා |
Saturday, December 3, 2016
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment