පුරඟන හද සර

දෙන කෝකිල හඬට රඟ දෙන හිත මන මාල
ගෙන හදවත අගට නුඹ දෙන හැඩ මන ලෝල
යන එන ගමන ඉඟ සුඟ ගැන වෙහෙසෙන තාල
මන දොල සපුල අඟනකි පුර නුඹ සුවිසාල

යන එන අයගෙ නෙත් හී සර කොනකින් බැලුවා
සැනසෙන අයුරු මිස උන් වෙන හිතකුත් නැතුවා
පිනවන ගතක නැගි දුක රස යටපත් කෙරුවා
දැනගෙන දිවිය ගෙන යන්නට වරදක යෙදුවා

හස රැලි නගන මුත් අසතුට හදවතක තියේ
රස වෙලි ගතක උනුසුම උන් ඒ ලබන පැයේ
පිසබැලි කඳුලු මත ඇති කාසිය ගෙවූ රැයේ
වසගිලි සෙයක් දැනුනත් වෙන විසඳුමක් නොයේ

සින හව යටින් ඇති කඳුලක් දිලෙන නෙතේ
සැන සුව කෙනෙක් හමුවූ බව හිතක නැතේ
තණපට යටින් හදවත ඇති බවක් ගතේ
මනසින් දැන උගත් මිනිහෙකු කොහේ ඇතේ

ගජයා