සඳේ නුඹ මා ලඟම සිටිය වග නම් ඇත්තයි
හදේ උනුසුම මට හොරා ගතට අර ගත්තයි
උදේ රෑ වෙන තුරා එය ග්‍රෙගරි වැව දැක්කයි
රිදේ මගෙ හිත ගිය වගක් නොදැනුනා සත්තයි

දියේ මතුපිට සඳ ඇවිත් ඇතේ රුව ඇඳලා
රැයේ තරු වැල් ගනින්නට බංකුවේ ඉඳලා
තියේ තාමත් උන්නු තැන තවම නෑ මැකිලා
ගියේ යලි එන්නටයි අද මටත් මග හැරිලා

සිනා සෙන තොල් අතර දිලිසෙන නල දතක් දැකලා
ගෙනා වග හීන අතොරක් මගෙ දෙකොපුලේ තියලා
මනාපෙක නොම නාප කම් මැද කාලෙ ඇත ගෙවිලා
දිනා ගත් කිසි දෙයක් නෑ මට නුඹත් මග හැරිලා

අත් පුරා සීතලට දුන් උනුසුමක් නුඹෙ තිබුනා
රත් කලා පිඹ කටින් අත ගෙන සිනා මල් වැටුනා
හිත් විල කලතලා පෙම් දියෙන් ග්‍රෙගරි වැව පිරුනා
රත් තඹුරු මල් පිපිලා ඒත් නුඹව මග හැරුනා

ගජයා

මේ මගේ කවිය ශානි ගේ කවට ලියූ පිලිතුරු කවක් වග කියමි.ඈ අපූරුවට එය ගෙත්තම් කර තිබුනා..ඇගේ කවේ වචන හා තේරුම් මේ කව සඳහා යොදා ගත් වග ද කියමි..ශානිට ස්තුතියි