කෝච්චිය එන අඬට ඉස්සරම ඇහැරෙන්න
අමතක වෙලා ඔරලෝසුවේ කටුවලට
ගොස දාන පෝච්චිය රතුවෙලා ගිනියමට
වැටෙන ගිනි දලුපාටමයි අම්මාගෙ කලු මූන
පේලියට හැදෙන රොටි කර පාට පුසුඹකට
විසිවෙලා වහලෙ ඇති ලොකුම හිල්ගොඩ උඩින්
යන්ට ඉස්සරම වාසිටියෙ බෝඩිමට කල්තියා
සුවඳත් අරගෙනම අම්මා හදවතින් මෙහෙ ඇවිත්
වයිවර්න නෙක ඇඳුම් එක ගොඩක කැලතිලා
දුර්වර්න ඔසරි පොට නැති කමට හැඩ වෙලා
පරපුරම දුක වින්ද බව දැන් අමතක වෙලා
කලුපාට වුවන ඇගෙ ලෝගුවෙන් සුදු කලා
No comments:
Post a Comment