මුතු කිරිල්ලියේ නුඹ දැන් කරනා කෝළම්
හිතුවාද නැතිද සිතකට දෙන රිදවන රිදවුම්
නැතුවාද දිනෙක තිබුන ඇවතුම් පැවතුම්
පැතුවාද නැතිද පෙම් හීනෙක මනරම්
ලන්ද පුරා තැන තැන ගිය කාලය පෙරසේ
වින්ඳ ගීයෙ මිහිරක හඬ රැව් දෙන අහසේ
කැන්ඳ ලන්ඳ පාමුල තැනු කූඩුවෙ රහසේ
ව්න්ඳ බවක අසිරිය දැන් ගානක් නැතිසේ
පැතුවාට ඉන්න හැමදාමත් පෙර ලෙස ව්ඳිමින්
ගතු වක්ම නොවේ මට එය දැනෙන්නෙ දුකකින්
හිතුවත් නුඹ තිස්සෙම මගෙ පැටවුන් වෙනුවෙන්
සතුටක්ය මෙ මට බැලුවොත් නුඹ පෙම්බර නෙතකින්
No comments:
Post a Comment