සිසිලසම නොම රැඳුනු මීදුමේ පටලැවුන

පපු තුරෙක හද සුසුම ලං ලංව හිඳ දැනුන

ඔබ සමග මා උන්න හන්තාන කඳු මුදුන

මතකයක සිත දැවී කඳුලු බිඳු බිම වැටින

ආ මගක සලකුනක් නොතබාම හිටිහැටිය

පා සෙනෙහෙ ගලන දිය සිසිල මට දුන් විදිය

සා විලස ගලා ගිය බොර දියැති මහවැලි නදිය

මා කෙලෙස විඳ ගම්ද ඔබ කරපු මේ හදිය

කල කී කතා නිති

සල කුණු තබා ඇති

ඔබෙ හද තුල නොඇතී

එයද ඔබෙ ආදරේ ගතී

මල් පිපී හැම ගහක පුරා බිම විසිරිලා

ගල් කුලක වැදී එන සුළඟ දැන් වියැලිලා

කල් ඉක්ම ගොස් අපේ ආදරේ ගොලු වෙලා

අපි උන්න වල කොනත් තාම තනිකඩ වෙලා