බට හිර අහස තද රත් පැහැවට දිලුනා
වට පිට ආ සෙනග යලි වෙනතට හැරුනා
මට අවනත නොවූ නෙත කඳුලින් පෙඟුනා
හෙට නොව දැන් සිටම නුඹ නැති බව දැනුනා
නල මුදු සුවඳ සේ ගත වට කොට හැමූ වග
කල මුදු පෙම ම හද පුරවා ඔබ පිදූ වග
රළ මුදු සේම දියවර දී සනහා තැබූ වග
කල මුදු කොතෙක් කී දෑ දනී ඔබනො එන වග
ගනඳුර සමග රලු සීතල පිනි වැටිද්දෙන්
පණහැර යන බවක් නොම ලෙස හැඟිද්දෙන්
පැහැසර අරුණ යලි නොම ලොව දකිද්දෙන්
ඔබහැර යන නව ලොවක මට හිරු නැගෙද්දෙන්
No comments:
Post a Comment