දෙව් පුත් වූ මගේ පුතා
පුතේ අද නුඹෙ උපත ලද දිනේ
හිතේ මල් පිපුනා අපෙ එම දිනේ
ජීවිතේ ලොව හැම ගැලවුන දිනේ
සිතේ සතුටිනි නුඹට මව් පිය වුනේ
සිරියා දුන් ඇගෙ සුදු මුව කමල
පිරියා වෙන් පෙම මා පුද නිමල
දිරියා වන්ත මව වි ලොව පතල
මරියා වන් නොවන්නට නුඹ නෑ මෙකල
උපන් වෙලා කිරි කැටි ලෙස ගවගාලේ
දරන් දිරිය අපි දෙන්නා රැකි හැමවේලේ
හපන් කෙනෙකු ලෙසට ජීවත් වෙන තාලේ
හොඳින් පසක් කලේ නුඹෙ මව මය එවෙලේ
ලොව හැම දෙනා සමරන අද නුඹෙ උපත
පව පින නොම සොයා අනෙකුගේ සැපත
දිව පින පිනා රස මසවුලු ගෙන බුදිත
දිව සත් හලට දුර වැඩි බව උන් නොදත
හිසේ තියන් නුඹෙ බර ගෙන කරට
කුසේ තියන් මව් බිහි කල මුත් ලොවට
කෙසේ කවුරු කීවත් වුනු දෙය ලොවට
ජුසේ මමයි ජේසුගෙ පිය පුතු කමට
No comments:
Post a Comment