කල රන් රුවම ලෙස ඇති රුව ඇතියේ
සැල මුතු පෙම මට නුඹගේ හිමිනැතියේ
කල කෙලි කවට කම් උසුලු ද හිටි හැටීයේ
සැල කුව මැනවි එය නොව පෙම හද බැඳීයේ
නෙලුමට මුවා වී දුටු ඔබේ වත මඩල
විඳුමට නොහැකි විනි හද ආදර සිහිල
පිසුමට ඔබේ රුව ඇඳි මැටි කළ කොතල
පෙනුමට නොආවද සිටියේ නුඹෙ හද ඇතුල
කිරුලක උරුම කම ලද වුව එය කම්නැතියේ
සිරුරක අසම සම බව රුව නැති ඇති සැටියේ
කරුමෙක පෙර කලෙක කල පව දුක සැදියේ
උරුමෙක නැතිද මට නුඹෙ පෙම පබවතියේ
No comments:
Post a Comment