වාන් දාන නුඹෙ ආදරෙ වෑ දිය සේම
හීන් හිනාවට හිත මල් පිපුනා බෝම
කාන් දමක්දෝ ඔබේ පෙම මට හැමදාම
හීන් නගේ නුඹ මාගේ නොවැ හැමදාම
හිරිකඩ වැටෙන සීතල ඇති ඇල්හේනේ
තනිකඩ සිතට නුඹෙ හැඩ රුවමයි මැවුනේ
මන්කඩ පැන් වරෙන් මම දැන් තනි යහනේ
පිල්කඩ ඉඳන් දුටු නුඹමයි මගෙ දිවි සිහිනේ
පායන පුන් සඳ සේ දිලි වට රන් තරු ගාවා
පීදෙන කැකුලු පුන්මල සේ මුව රද ගාවා
වෑහෙන පැණි රසම හද දෙතොලේ රස ගාවා
පෑහෙන දවස කවදා දෝ මගෙ පිල්කඩ ගාවා
No comments:
Post a Comment