තරහා සිතක් ඇති වුන මුදු මා කෙරේ
විරහා වුන හදක් සනසන්න ද කොයි ලෙසේ
පරහා නොම වෙන්න ජීවිත මග යන දිගේ
විදහා දෙ අත ගෙන යමි සම සම ලෙසේ
කලුවර අහස හී ගතු බව පෙලන ගත
දියවර නොරැඳි හද බිම ඉරි තැලුනු දින
පෙම්බර බවක සිසිලස නොගැටුන මසිත
සුන්දර බව දුට්මි ඇගෙ නෙතු කැන් අතර
කෙලෙසක කවුරු කීවත් දැන් හරි වැරදී
විලසක සිටිමු අපි නොම තුන් සිත පැරදී
බිරිඳක ලෙසින් දැන් ඔබ මගෙ සිත හැඳිනී
වරදක හවුල් කරු කවුරුද කිව නොහැකී
No comments:
Post a Comment