හද කලුවර අරන් අහසේ පිරු රටාවට
බොඳ තරු මල් කඩා ගෙන රූ සිතුවමට
අඳින්නට සිතූ ඔබෙ රුව හැඩ රන් පාටකට
කඳුලු බිඳු බොඳ කලා එසැනින් සිත තිබු පාට
අතු කිනිති බිම හෙලා ආ මද දළ සුලඟකට
නෙතු පුරා වට පිරි කඳුලු කඩා වැටි බිමට
ගතු කීව හී ගතුව පෙලා මුලුගතම වටකොට
හිතු නා නුඹ පෑව සෙනෙහෙ බිඳ මොහොතකට
මලානික තරු එලිය කලු අහසෙ මැකු එලිය
පලා ගිය නුඹ පෙර දවසෙ මතකෙට නැගිය
කලා පුර සොලස පිරි සඳක් සේ මට දුන් එලිය
බලා සැනසෙනු කෙලෙස අද අමාවක වැඩිය
No comments:
Post a Comment