හද හසරැලි ඇතිව එදවස අපි කල ගෙව්ව
සුද නැති එක කමිසෙ කහ වුව එහි රැලි නැතුව
අද ගැන නොවෙන දිවියේ හෙට සිහිනය මැව්ව
ලද පාඩම උගත මතු ජීවිත යක් සෙව්ව

වැලි කැට ගැටෙන පායුග නොම සැරසුම් ඇතුව
ගුලි කොට යමක් කෑ වේලක් හරිහැටි නැතුව
පිළි වෙලකට තිබු නමුත් හදවතෙ දුක සතුව
යළි නුඹ සිහි කලා එ දවස ජීවිතෙ පැතුව

පුදුමය එය නොවෙයි තවමත් මේ ජීවිතය අපේ
හැදුවෙම අපෙ සිතයි පාඩම වුනේ දිවියේ ඔපේ
කඳුවල නගින විට නොවමයි ඒ පල්ලමය සැපේ
විදු මව කියා දුන් ගුරුබස දෙකනේ තවම හැපේ

පෙල මුල ඉඳන් පංතියෙ හසරැලි මැව්ව
කලබල නැති ළමුන් ලෙස එහි කල සෙව්ව
හෙලබස රැසට සෙවනක් කර දිවි ගෙව්ව
සැළකුව මැනවි නුඹ නෙත කඳුලක් එව්ව

ගජයා

ශාන්ත ප්‍රසාද් මැහැරඹ සිහිපත කල පාසැල් කාලය
වෙනුවෙන් ලියැවින