සදා කල් මේ රහස රකිනු නම් බැරි වෙතේ
හදා ගත් තනි හිතට පෙම් කලා හිතු මතේ
එදා වගෙ නොවෙන සුබ හෙටක් ගැන එයි හිතේ
බදා සිප ගැනුම පමණි කාලය ගෙවි යතේ

එදා සිටවූ පැලය පෙති දෙපෙති ලෙස විදා
හදා ගමු කීව මුත් ඉන්ට ගෙපැලක් සදා
බෙදා තිබූ හද එකක් කොට ඉන්නට රඳා
සදා සතුටයි පැතුවෙ උරුම කඳුලයි මෙදා

රන් වන් පාට මල් කෙමි ගස පූදන කලට
තුන් යම රෑ නිදි නැතුව වද දෙනවා හිතට
සන්සිඳුවනු පිණිස හදවතෙ සෝ බොහො දුරට
අන්තිම වචනෙ කියපන් මට නොමැරී ඉන්ට

ගජයා