ප්‍රේමයට නොකී කව

කතා නොකලාට වචනයක් වත් අද
පතා උන්නේ නුඹවමයි මගේ හද
හිතා නොව ගලා එන්නේ කඳුලු බිඳ
කතා කෙරුවත් ඇහෙනවද මගේ හද

වස න්තය ආවත් ඒ ගැන මම හිතුවෙ නැති
දස අතේ ඉරි තැලුනු හද මල පිපෙන්නේ නැතී
නස න්නට පෙම් ගසේ මල කඳුලු පොදකට හැකී
වස න්නට නුඹ එක්ක මම පෙරුව පින් මදි ඇතී

හිරු සඳු සේම තරු මල් පිනි ගැන කියූ කවී
සරු බිම කෙතක බොල් කරලක වීය නැතී
හුරු පද අතරෙ නුහුරුව ගැයු නුඹේ විරහ කවී
පිරු පෙම් දම වියැකුන පසු කුමකට සුපෙම් කවී

ගජයා