පල බර වෙන හැමකල් සරු පොලොවක ලද උරුමේ
ඇල දොල ගඟක සිහිලැල් සුව පෙන දිය දහරක අරුමේ
ගල උඩ වුවද සුහුඹුල් ඇට පැලවෙන හැම දසත ඉමේ
හෙල දිව වරුන කොතෙකුත් කිව ලිය මුත් නොමැත නිමේ

පෙර හෙලයන් කල කී දෑ ගෙන හැර පා අපූරුව
කර උන් මතින් ගෙන යති අපේ උන් මුන් ගේ උජාරුව
හිර කර ගන්න බඩ වේලක ගිනි කන පොඩි උනගෙ පව
බර වැඩි මජර දෙස් පලුවන් කල ගොන් කම් නිසයි තව

එක එක පාට ගෙන පොඩි උනගේ ඇස් වල තවරා
එක දෙක නොවෙන වැඩි පිල් ගොන්නක දා අඹරා
සක පොරුවක බැඳ පොඩි දන දක්කා ලෙස ගවරා
එක එකා දෙපිලෙම උන් මරවයි උන් වෙත දොස් පවරා

පෙර අපේ සිව් හෙලේ සිටි යෝධ මහ විරුවන් ලෙසින්
උර තබව් හැම එකා අවුදින් මහා සිංහල කඳු වෙසින්
කර තබන් යන පාට පැති හැම ඉවතලා අපි සෙනෙහසින්
පර දෙසින් සේම කඩු ගා කපපියව් රටට වින කටිනා එවුන්

පන් සලේ හැම පල්ලියේ ඉන්න සිංහල හැම එවුන්
තුන් හෙලේ පෙර සිටියේ අපි එකම ජාතික පෙමින්
පින් බලේ කට මයි නොවෙමු දෝ මේ රටේ අපි උපන්
දැන් ඉතින් වත් එක් වෙයව් රට බෙදයි මේ මහ එවුන්