පාන් දර ඇහෙන නෝක්කාඩුව ලිප එක්ක
හීන් කෙඳිරිය කටක නිතර නුඹෙ මම දැක්ක
පාන් කාලට වඩේ බත් නැතුව ගිනි රැක්ක
කේන් තිය පහවුනේ මල්පැන් පොද එක්ක
මල් වැටුන ගුරු පාරෙ ඉස්සරම උඹ දැක්ක
කල් ඇතුවම අවුත් බලා සිට මග රැක්ක
සල් මලක සුවඳ දී දෙන සිනා පොද එක්ක
කල් යත්ම නුඹ කොහෙද ඒත් මම උඹ එක්ක
එදා වගෙ හැමදාම මම හිතන හීනයක
හදා ගනු බැරිනොවේ රිදවනා වැරදි එක
සදා කල් රැඳෙනු බැරි එකම එක හදවතක
බෙදා වෙන් නොවු එක ගෙදර තැන් දෙකක
ගජයා
No comments:
Post a Comment