මිය නොගිය ඇයට......

දුර නෑ තාම නුඹ හැර ගිය හිත මතක
පුර හඳ තාම එලියයි මේ කලුවර රැයක
උර තුර තබා හිස පිරිමැදි මුදු වූ මෙලෙක
සුර විමනට ගියෙ ඇයි නුඹ දුක දී හදෙක

පෙර කල ඇසුර හදවත රිදුමක රඳවා
දුර ගමනක යන්න කල පව ඒ මොනවා
පැර දුනෙ නුඹ නොවේ ඒ දිනුවේ මරුවා
කර මත රැඳුන අත පෙර උනුසුම නැතුවා

දුල රන් තරුව වී මගේ හිත් අහසේ පායා
සුල ඟට සැලෙන හඬ රන් කිංකිනි සේයා
මල රත් තඹුරු පිපී හද බිම සිහිලක වීයා
මළ හිරු නැගෙන මේ පැය ඉකිබිඳුමක් දේයා

උනන කඳුලු බිම වට ලා මල් පිපීයන්
නැගෙන සුසුම මද පවනක් නොවීයන්
පෙලෙන හදට නුඹ ඇති බව දැනීයන්
ගෙවෙන රැයක හැම හීනෙක පෙනීයන්

ගජයා